Oshënar Prohori jetoi në Lavrën e Kievit në shekullin e 12-të. Ai njihet si “spinaqngrënësi”, sepse, në vend të bukës, përdorte një lloj spinaqi të egër (oraç), që rritej në male dhe që e gatuante sipas mënyrës së tij. Kur e bekonte këtë bukë të veçantë dhe ia jepte dikujt, ajo kishte shije të ëmbël si mjaltë, por për këdo që vidhte një copë, kthehej e hidhur si pelin.
Kur në Rusi ra një krizë e madhe për kripë deti, Prohori u ndante njerëzve hi nga qelia e tij, i cili shndërrohej në kripë kur ai e bekonte. Por atyre që donin ta shisnin për të përfituar, kripa u kthehej përsëri në hi. Pa i kërkuar leje oshënarit, princi Sviatopolk mori të gjithë hirin e qelisë dhe e la në oborrin e tij, por u mërzit shumë, se hiri mbeti përsëri hi. Prohori u tha njerëzve që vinin tek ai për kripë: “Shkoni te princi dhe, kur ai të flakë hirin, mblidheni dhe përdoreni si kripë”. Kështu bënë dhe, nëpërmjet bekimit të shenjtorit, hiri iu kthye në kripë, sapo ata e mblodhën. Që prej asaj kohe princi u pendua dhe tregoi respekt të madh dhe dashuri birërore për shenjtorin. Dhe kur Prohori vdiq, më 1107, princi Sviatopolk e vendosi me duart e tij në një varr pranë atij të shën Andonit dhe të shën Theodhosit.
Mbrapa
