Zaharia, i ati i Joan Pagëzorit

Zaharia ishte levit dhe pasardhës i priftit të madh, Abiatharit. Jetonte në Jerusalem me gruan e tij, Elisabetën, që vinte nga fisi i Aaronit. Që të dy ishin të drejtë. Zbatonin me dashuri urdhërimet e Zotit, por ishin pa fëmijë deri në moshë të madhe. Kur Zaharia kishte radhën si kryeprift, hyri në Tempull për të djegur temjan dhe pa në të djathtë të Shenjtërores Kryeengjëllin Gabriel. Tërë shkëlqim, ai e lajmëroi plakun se Perëndia e kishte dëgjuar lutjen e tyre dhe se në pleqëri do t’u dhuronte një bir, të cilin do ta quanin Joan. I dërguari i Zotit i tha: “Ai do të jetë i mbushur me Frymën e Shenjtë që në barkun e nënës dhe do të ecë përpara Zotit dhe shumë njerëz do t’i kthejë tek Ai” (Lluk. 1.16). Zaharia u çudit nga këto fjalë dhe hezitoi të besonte lajmin e kryeengjëllit, kështu iu lidh goja deri ditën kur lindi djali.
Pas lindjes së Krishtit, Zaharia nuk pati frikë të shpallte hapur virgjërinë e Marisë dhe të tregonte se ajo ishte me të vërtetë Nëna e Perëndisë. Judenjtë gjetën rastin për ta denoncuar te Herodi, i cili dha urdhër ta vrisnin atje ku do ta gjenin, në Tempull. Trupin ia morën priftërinjtë dhe e varrosën bashkë me etërit e tij. Që atëherë priftërinjtë nuk patën asnjë vizion prej engjëjve. Hiri i profecisë u hoq nga ata dhe nuk mundën më të bënin profeci dhe as ta ndriçonin popullin për çështje të vështira të Shkrimit të Shenjtë. Tregimi i vdekjes së Zaharisë që tregohet nga Sinaksarët bazohet në traditën apokrife dhe te dëshmia e disa Etërve të Kishës.