Gjelasi, me origjinë nga fshati i Mariamnës, pranë Damaskut, mbante rangun e dytë në një trupë komedianësh në Heliopolis (Fenikë), në kohën e Persekutimit të Madh (rreth vitit 303). Gjatë një shfaqjeje, ndërsa ishin duke bërë parodi me ritin e Pagëzimit të Shenjtë, ai u zgjodh për të luajtur rolin e neofitit (të sapondriçuarit që do pagëzohet) dhe shokët e hodhën në një fuçi me ujë të vakët, i shoqëruar nga të qeshurat gjëmuese të spektatorëve.
Por, për shkak të një veprimi të hirit hyjnor, Gjelasi doli nga uji me të vërtetë i shndërruar nga ndryshimi i mirë dhe, sapo veshi tunikën e bardhë, thirri: “Unë jam i krishterë! Gjatë kohës që isha i zhytur në ujë pashë një lavdi të madhe, shkëlqimi i së cilës më mbushi plot me frikë. Dhe tani jam gati të vdes si i krishterë!”.
Spektatorët në fillim u habitën, por kur e kuptuan se nuk po bëhej fjalë për tallje, spektatorët iu sulën si të tërbuar duke e tërhequr zvarrë nga rroba e bardhë jashtë teatrit dhe atje e vranë me gurë. Të krishterët e çuan trupin e martirit të shenjtë në vendlindje, ku më pas mbi varrin e tij u ndërtua një kishë.
Mbrapa
