Emri Malakia nënkupton “engjëlli im, lajmëtari im”. Vinte nga fisi i Zabulonit (sipas të tjerëve, nga Levi). Ishte ende i ri kur u bë kthimi i judenjve të Babilonisë dhe mori pjesë në reformën fetare të Esdrës dhe të Nehemisë, si dhe në rindërtimin e Tempullit (rreth 450).
Por shumë shpejt, priftërinjtë filluan të kryenin ritualet e tyre me përtesë. I shkelën sërish porositë e Ligjit dhe zakonet u degraduan; atëherë Zoti dërgoi Malakinë, të fundmin e profetëve të Tij të vegjël, për t’i lajmëruar se së shpejti do t’i jepte fund priftërisë së pabesë hebraike dhe se Engjëlli i Dhiatës së Re (3.1), Dielli i Drejtësisë (3.20), d.m.th. Krishti, do të vinte për të përuruar një priftëri të re dhe të përjetshme. “Ja, unë po ju dërgoj lajmëtarin tim, për të përgatitur rrugën para meje. Dhe menjëherë Zoti, që ju kërkoni, do të hyjë në tempullin e tij, engjëlli i besëlidhjes që ju kërkoni me ëndje, ja, do të vijë” (3.1).
Blatat dhe sakrificat e papërsosura do t’ia lënë vendin Sakrificës unike dhe të përsosur të Eukaristisë, e cila bashkon te Perëndia hebrenj dhe johebrenj: “Sepse, që nga lind dielli dhe deri atje ku perëndon, emri im do të jetë i madh midis kombeve dhe në çdo vend do t’i ofrohet temjan emrit tim dhe një blatim i pastër, sepse emri im do të jetë i madh midis kombeve” (1.11).
Kjo ditë e madhe dhe e frikshme e ardhjes së Mesisë, shoqëruar me zjarr të padurueshëm për të pabesët, do të përgatitet me ardhjen e Pararendësit: “Ja tek po dërgoj lajmëtarin tim, që të hapë udhën para meje” (3.1). Kështu u profetizua qartë ardhja e shën Joan Pagëzorit (përmendur nga Krishti te Mattheu 11.10), që do të vijë e do të ecë para Tij (Krishtit), me frymën dhe fuqinë e Ilias, për t’i kthyer zemrat e prindërve te fëmijët dhe rebelët në urtinë e të drejtëve, për t’ia bërë gati Zotit një popull të përgatitur mirë” (Mal. 3.23-24, cituar te fjalët që Kryeengjëlli Gabriel i tha Zaharisë: Lluk. 1.17).
Mbrapa
