I lindur në Tebë, në një familje besimtare, shën Patapi, me zemrën e përflakur nga dëshira për të arritur në përsosmëri, vendosi të linte prindërit e tij, pasuritë dhe çdo lidhje me këtë botë, për të banuar në shkretëtirë dhe për të komunikuar pa pushim me Perëndinë. Jetoi në qetësi për shumë vjet; dëshira e tij për t’iu shmangur lavdisë së njerëzve nuk arriti dot të pengonte emrin e tij, që u bë shumë i njohur.
Turma e besimtarëve që vinin për ta takuar, e pengonin nga soditja e tij shpirtërore, ndaj ai vendosi të ikte që atje dhe të banonte në Konstandinopojë, afër kishës së Vllahernës. Aty, i panjohur dhe i huaj në mes të popullit të kryeqytetit, ai mundi të vazhdonte dhe të shtonte përpjekjet e tij shpirtërore, i pashqetësuar nga lavdërimet e kota. Duke bashkuar me shumë art soditjen shpirtërore me praktikimi e virtyteve, ai u bë si një engjëll i veshur me trup njerëzor. Njësoj si fuqitë qiellore, ai kurrë nuk reshtte së lavdëruari Perëndinë, si ditën dhe natën, dhe në këmbim Perëndia i dha dhuratën e kryerjes së mrekullive.
Me anë të thirrjes së emrit të Krishtit, ai shëroi një ditë një të verbër të lindur, që u ul përdhé para këmbëve të tij me besim. Një herë tjetër, shëroi një njeri, trupi i të cilit ishte ënjtur frikshëm, duke i bërë shenjën gjallëruese të Kryqit dhe duke e lyer me vajin e një kandili të kishës. Gjithashtu ai dëboi demonët që kishin pushtuar një djalë të ri e të varfër, me të njëjtin autoritet porsi Zoti. Sa më shumë që rritej në virtyt dhe që zhytej në soditjen shpirtërore, aq më tepër shtoheshin mrekullitë që tërhiqnin drejt tij një numër të madh vizitorësh. Duke zbatuar me rreptësi urdhërimet e Zotit tonë Jisu Krisht, ai mori nga Perëndia dhuratën e të njëjtave mrekulli, që ne i shikojmë të përmenden në Ungjillin e Shenjtë.
Pasi e forcoi Kishën në këtë mënyrë me anë të pranisë së tij dhe duke ndihmuar edhe shumë shpirtra me anë të mrekullive, ky shërbëtor i lavdishëm i Perëndisë fjeti në paqe, i rrethuar nga murgjit dhe asketët e vendeve aty pranë, të cilët vajtuan një humbje të tillë kaq të madhe. Por në të njëjtën kohë edhe gëzoheshin për hyrjen e tij në lavdinë e përjetshme.
Shumë kohë më vonë, në vitin 1904, pranë Korinthit në Greqi, u zbulua lipsani i plotë i trupit të shën Patapit, teksa po punonin në kishën e një manastiri të vogël, të vendosur në lartësi të Lutrakit (mali Gerania) pranë Korinthit. Që nga ajo kohë, manastiri iu dedikua shenjtorit dhe aty kryhen pa pushim mrekulli të shumta.
